‘je kunt beter nu bezig zijn met het tastbaar maken
van jouw herinneringen en dit misschien nog lang niet nodig
hebben, dan dit uitstellen tot het te laat is’
Toen ik mensen in mijn omgeving vertelde dat ik met Mooie Herinneringen onder andere mensen die binnenkort afscheid moeten nemen van het leven, wilde helpen hun levensverhaal te vertellen, kreeg ik een keer de reactie: “Maar willen die mensen zich hier wel op richten? Ze zijn juist aan het strijden om te blijven leven en voelt bezig zijn met zo’n aandenken dan niet als opgeven?”
Hier moest ik wel even over nadenken, want dat was niet mijn bedoeling. Ik ben mij hier in gaan verdiepen en hoorde en las dat het ophalen van herinneringen juist heel fijn kan zijn. Je bent dan niet alleen maar bezig met je ziekte, maar juist met je leven. Voor mij sluit het één het ander dan ook niet uit. Iemand kan vechten voor zijn leven en daarnaast ook nadenken over het afscheid, onder het mom van ‘je kunt beter nu bezig zijn met het tastbaar maken van jouw herinneringen en dit misschien nog lang niet nodig hebben, dan dit uitstellen tot het te laat is’. Als je ziek bent word je heen en weer geslingerd tussen onzekerheid en vertrouwen en je kunt het gevoel hebben de controle te verliezen. Bezig zijn met je verhaal kan houvast bieden.
Ook wil iemand die ziek is vaak iets doen voor zijn/haar dierbaren. Veel mensen denken dan in eerste instantie aan praktische zaken, maar het gaat dierbaren meer om de persoon. Die willen ze niet vergeten. Mensen hebben vele momenten, gedachten en emoties met elkaar gedeeld en willen deze blijven koesteren. Het voelt dan fijn om de mensen in jouw omgeving hierbij te helpen door een tastbare herinnering achter te laten.
Heb jij weleens afscheid moeten nemen van een dierbare? Doe je nu nog iets om de herinnering aan diegene levend te houden? Wil je dit delen? Laat dan een reactie achter.
No Comments